دیزاین در هنر: اصولی که کلاس هنر را متحول می‌کند

وحــــدت؛ وحدت به معنای یکپارچگی یا کامل بودن یک تصویر است. هنرمندان از وحدت و هارمونی برای پیوند دادن اجزای یک ترکیب استفاده می‌کنند تا کل اثر هنری معنادار و هماهنگ به نظر برسد.برای ایجاد وحدت یا هارمونی در یک اثر هنری، هنرمندان اجزا و عناصر مشابه را به شکلی منظم و هماهنگ در کنار هم قرار می‌دهند تا حس ثبات و پیوستگی ایجاد شود. همچنین، وحدت می‌تواند از ترکیب فرم و معنای اثر هنری حاصل شود.

ریتـــــم؛ ریتم در آثار هنری یک ضرباهنگ بصری ایجاد می‌کند و مسیرهایی را برای حرکت بیننده و کنترل سرعت این حرکت فراهم می‌کند. هنرمندان می‌توانند با استفاده از هر یک از عناصر طراحی – خطوط، نواحی نور و سایه، نقاط رنگی، تکرار اشکال و فضاها، یا سطوح بافت‌دار – ریتم ایجاد کنند.

تنـــــاسب؛ تناسب به روابط اندازه‌ای بین بخش‌های مختلف یک اثر هنری اشاره دارد. هنرمندان می‌توانند از مقیاس و تناسب برای ایجاد حس عمق، واقع‌گرایی، بی‌نظمی و درام استفاده کنند. در حالی که برخی هنرمندان برای دستیابی به اهداف بیانی خود به استفاده از تناسب پایبند هستند، برخی دیگر با تحریف تناسب یا کنترل آن به روش‌های دیگر، ایده‌ها و احساسات را منتقل می‌کنند.

تعـــــادل؛ تعادل ارتباط نزدیکی با جنبه تناسب در طراحی دارد. تعادل به توزیع وزن در یک ترکیب بندی اشاره دارد. اگرچه وزن واقعی عاملی در مجسمه‌سازی و معماری است، اما اصل تعادل زیبایی شناختی بیشتر به سنگینی بصری شکل‌ها و فرم‌ها در یک اثر هنری اشاره دارد. تعادل یک اثر هنری بر برابری و تنش ترکیب تأثیر می‌گذارد و می‌تواند احساس آرامش یا هرج‌مرج را به اثر بدهد. تاریخ هنر نشان می‌دهد که اکثر تمدن‌ها (از جمله هندو، آزتک و ژاپنی) یک مرحله طراحی متقارن را تجربه کرده‌اند. هنرمندان رنسانس متأخر تقارن را بسیار ارزشمند دانسته اند اما دادائیست‌های دهه ۱۹۲۰ و اکسپرسیونیست‌های انتزاعی دهه ۱۹۵۰ تمام شباهت‌های نظم بصری متعارف را کنار گذاشتند. در عین حال، در دهه ۱۹۶۰، بسیاری از نقاشان هارد-اج و هنرمندان پاپ آن را به خاطر سادگی و تأثیر مستقیم آن بر مخاطب احیا کردند..

تاکــــید؛ به عنوان یک اصل هنری، تاکید به منطقه‌ای از یک اثر هنری که توجه را به خود جلب می‌کند یا علاقه را برمی‌انگیزد، اشاره دارد. معمولاً جایی است که بیننده ابتدا به آن نگاه می‌کند. هنرمندان با تضاد عناصر هنر، مانند رنگ یا شکل، بر تاکید اثر می‌گذارند.

حرکــــت؛حرکت را می‌توان به دو روش در نظر گرفت: روش اول به نحوه‌ی نشان دادن حرکت توسط هنرمند با استفاده از عناصر و اصول هنر اشاره دارد. روش دوم، به جریان بصری یک اثر هنری اشاره دارد، که مسیر چشم بیننده را به هنگام نگاه به اثر هنری مشخص می‌کند.خطوط، لبه‌ها، شکل‌ها و رنگ‌ها می‌توانند توسط هنرمند برای هدایت مسیر از طریق یک اثر هنری به عنوان نقشه‌ای برای دنبال کردن چشم استفاده شوند.

تنـــــوع؛ تنوع به تفاوت‌های عناصر در یک اثر هنری اشاره دارد که باعث ایجاد تفاوت، تضاد و انرژی در ترکیب می‌شود. تنوع به هنرمندان اجازه می‌دهد تا تنوع بصری ایجاد کنند که بیننده را به جستجو و کشف جزییات اثر هنری ترغیب کند. با این حال، مهم است که تنوع با وحدت ترکیب شود تا اثر هنری شلوغ و گیج‌کننده نباشد.